تاریخچه : 

S-300PMU-2 نسل جدیدی از سامانه های دفاع هوایی و ضد موشکی است که توسط Almaz Central Design Bureau توسعه یافته و در واقع ادامه ی راه S-300 SA-10 می باشد .طرح ساخت آن از سال 1992 آغاز شد . این سیستم تا کنون توسط شرکت های :

Almaz Central Design Bureau Machine Building Design Bureau

Novosibirsk Scientific Research Institute of Instruments

St. Petersburg Design Bureau of Special Machine

مورد بهینه سازی های متعددی قرار گرفته و در سال 1999 نیز وارد خدمت شد. 

معرفی :

سیستم دفاع هوایی 2S-6M Tunguska ، به وسیله ی روسیه توسعه یافته و در کشور مذکور به تانگوسکامعروف است. نام ناتوی این سلاح گریسون است و با سریال « SA-19» مشخص شده است. این سامانه یک سیستم خودکششی است که با ادغام مسلسل ضد هوایی و موشک های زمین به هوا به وجود آمده است و جهت جایگزینی شیلکا ساخته شده است و مخصوص دفاع هوایی در مقابل بالگرد ، موشک هوا به زمین و هواپیماهایی است که در ارتفاع پایین پرواز می کنند. اعتقاد بر این است که به کارگیری این سیستم علیه خودروهای زرهی و تانک نیز امکان پذیر باشد و مجموعه ی طرح ، تحت نظارت نیروی زمینی و دریایی ساخته شده است.

تاریخچه: 

 9K38 Iglaپس از موفقیت Igla-1 در سال 1983 به همراه موشک آن با کد 9M39  وارد ارتش سرخ شوروی شد و بعد ها نام SA-18 Grouse برای آن برگزیده شد. 

این سیستم پس از سال 1984 علاوه بر شوروی و روسیه در کشور های دیگری نظیر چین , پاکستان , بلغارستان و یوگسلاوی نیز تحت لیسانس روسیه به تولید رسیده است. 

 »گريزلي GRIZZLY « نام ناتوي اين موشك و SA-17 نام آمريكايي آن است. توسعه ي اين موشك توسط دفاتر طراحي «نيپNIIP »   «ژوكوفسكي»Zhukovsky »  » و «ويمپل» Vympel  در مسكو انجام و اعتقاد بر اين است كه كارخانجات اوليانوسكي Ulyanovsky »  » در طراحي و توسعه ي موشك فعال بوده است. شباهتهايي ميان موشك هاي دفاع هوايي SA-11 ، SA-17 روسيه و استاندارد(RIM66 ) آمريكايي به چشم مي خورد. نام روسي مجموعه سيستم SA-17 «اورال URAL » » و علامت مشخصه موشك بهينه سازي شده (BUK-M2-9M38M2 )مي باشد. 

 توسعه ی سیستم موشکی دفاع هوایی کوتاه برد و قابل حمل توسط یک نفر (man portable air defence) (MANPََADS)  از سال 1971 در کارخانجات Kolomna  OKB   آغاز شد. هر چند که  گزارش های اولیه حاکی از شباهت بسیار زیاد این سیستم  با مجموعه های پیشین ساخت استرلا  نظیر Strela 2 / SA-7  و  Strela 3 / SA-14  بود اما کمی بعد مشخص شد ایگلا طرحی کاملا پیشرفته تر و متفاوت به نظر می آید.

موشك سطح به هواي Tor-M1 يك سيستم پدافند هوايي سيار است. در سيستم هاي دفاع هوايي سيار، لانچر (مجموعة پرتابگر و موشكها) و رادار سيستم موشك به وسيله‏ي يك خودرو جابه‏جا مي‏شوند.

اين خودرو (معمولن زرهي) فقط براي جابه‏جايي سيستم موشكي به كار مي‏رود و اين قابليت را مي‏دهد تا از گزند شناسايي ماهواره‏هاي نظامي و هواپيماهاي شناسايي مصون بماند و مكان دقيق آن مشخص نشود. براي مثال در سيستم Tor-M1 ، مي‏توان در ساعت حدود 60 تا 70 كيلومتر مجموعه‏ي سيستم را به راحتي جابه‏جا نمود و توان جنگنده‏هاي دشمن را براي حمله و نابودي اين مجموعه كه ممكن است مكانش قبلا مورد شناسايي قرار گرفته باشد، خنثي كرد. 

سیستم دفاع موشکی  سام -11  یک سیستم میان برد با کنترل نیمه فعال راداری است.

استفاده از موشک ها با سوخت جامد و نیز رهگیری توسط رادار این قابلیت را به سیستم میدهد که  علیه جنگنده ها و موشک های کروز استفاده و کارایی بالایی داشته باشد.

 سیستم پدافند سام 11 را درواقع میتوان نمونه اصلاح شده بسیار بهتر سیستم سام 6 در نظر گرفت با این تفاوت مهم که سیستم سام 6 تنها یک هدف را میتوانست رهگیری کند اما سیستم سام 11 توانایی ردگیری مجزای 6 هدف را داراست. ادعا شده توانایی انهدام هواپیما توسط سیستم 60 تا 90% است. این آمار برای بالگرد ها بین 30 تا 70 % و 40 درصد علیه موشک های کروز است که اینها همه به معنای یک بهبود واقعا پر معنا در مورد سیستم سام 6 است.

تاریخچه و خصوصیات:

اواخر دهه ۶۰ و اوایل دهه ۷۰ میلادی را می توان نقطه عطف در پیشرفت صنایع موشکی در دنیا دانست زیرا زمانی بود که به تازگی جنگ جهانی تمام شده بود و کشورهای درگیر جنگ جهانی به خوبی ضرورت وجود موشک و جنگ افزارها را درک کرده بودند و با تجربیاتی که به هنگام جنگ کسب کرده بودند توانستند به دنیای جدیدی از ساخت سلاح ، موشک و هواپیما قدم بگذارند.

یکی از این کشورها که همواره ابرقدرتی موشکی محسوب می شد شوروی بود. اتحاد جماهیر شوروی با فاصله ای بسیار زیاد از رقبای خود در حال پیشرفت بود به خصوص در صنعت هوافضا، ولی این پیشرفت هنگام فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی با کمتر از نصف پتانسیل گذشته ادامه یافت.

SA-9 يك سامانه متحرک پدافند كوتاه برد است كه براي مقابله با بالگردها و هواپيماهايي كه در ارتفاع پايين پرواز ميكنند كاربرد دارد.  
اين سامانه بر روي شاسي خودروي زرهي BRDM 2  و داراي 4 پرتابگر موشكهاي استرلا 1 بانام 9m31 gaskin mode zero  با حداقل برد 800 متر وبيشترين برد 6500 متر و محدوده ارتفاع 15 تا 5200 متر با سرعت 1.8 ماخ است که متشکل از مواد شدید النفجار می باشد که با ماسوره مجاورتی رادیویی فعال میشود و با توجه به استفاده از ماسوره مجاورتی بعضی از مانور های خلبان هواپیمای متخاصم را برای گریز از این موشک بی اثر میکند. همچنین سرعت 1.8 ماخ برای این موشک ارتفاع پایین مناسب به نظر میرسد..